Urodziłam się 1959 r. w Dubeninkach. Zamieszkanie i pracą byłam związana z gminą Dubeninki do 1987 r. Potem z rodziną przeprowadziłam się do Gołdapi, gdzie mieszkam i pracuję do dziś. W 1978 r. ukończyłam Liceum Ogólnokształcące w Gołdapi uczyłam się w klasie „B”. Mężatka, dwie dorosłe córki mężatki. Zainteresowania: film, książka, rysunek, wędkarstwo, podróże.
Wiersze piszę do szuflady najczęściej rymowane. W 2010 r. powstały pierwsze wiersze nierymowane. Za namową córek odważyłam się pokazać wiersze Pani profesor Aleksandrze Ratasiewicz. Potem był konkurs literacki im. Stefana Żeromskiego w Bibliotece Publicznej w Gołdapi, gdzie zajęłam II miejsce. Publikacja wierszy „Róże” i „Pieśń o żołnierzu” w tygodniku „Angora”. Miłym i niezapomnianym przeżyciem była prezentacja moich utworów na wieczorze literackim zorganizowanym przez Muzeum Ziemi Gołdapskiej im. M. M. Ratasiewicza, który poprowadziła Beata Otto wraz z grupą teatralną działającą przy Domu Kultury. Piszę wiersze rymem, słowem prostym tak jak moje życie, bo to ono jest moją inspiracją. Nie jestem poetką, jestem skromnym człowiekiem patrzącym na świat uważnie, czasem jestem tak blisko zdarzeń i ludzi i wtedy powstaje wiersz.
Pisanie traktuję jako przyjemną odskocznię od dnia codziennego. Jestem typem samotnika. Uwielbiam ciszę, spokój, obcowanie z przyrodą. Nie znoszę kłamstwa i obłudy. Lubię być sama ale nie samotna.”Słyszeć ciszę” to tytuł jednego z moich wierszy, bo kiedy ta cisza jest we mnie to razem z nią gdzieś w głowie układają się słowa, rymy, myśli.
Nawet w najskrytszych marzeniach nie sądziłam, że ktoś zainteresuje się moim pisaniem, ale kiedy już to się stało jest mi niezmiernie miło. Jest to też doskonały bodziec do dalszej pracy. Mam cichą nadzieję, że lektura moich wierszy wywoła w czytelniku same dobre emocje, dostarczy wzruszeń i wniesie trochę ciepła w zwykłą codzienność.
 |
| Autorka wierszy, prac plastycznych zamieszczonych na blogu oraz całego bloga - Maria Krajewska. |
Maria Krajewska
